O renacer dun soño

Resulta difícil establecer as orixes concretas do fútbol en A Armenteira. Ou quizais non exista un momento determinado e máis ben foi froito dun proceso que veu evolucionando ao longo do tempo. As pachangas que fai décadas disputaban os mozos nun campo, nunha pradeira, do lugar de Valboa ao que denominaban O Molinón, ou en A Labradiña, ou nos distintos currunchos nos que se daban patadas a unha pelota nas distintas aldeas da parroquia están detrás dos inicios da paixón polo balompé que na actualidade se vive en A Armenteira. Así é como se foi materializando un soño que foi tomando forma nas pistas do patio do colexio, despois de que este abrise as súas portas, aló por 1986, e de que Julio Serén e o seu inseparable compañeiro Barreiras se puxesen á fronte dun grupo de rapaces para levalos a adestrar a unha explanada do lugar de O Busto que os madeireiros soían usar para depositar os troncos, na que se acabaría construíndo o que hoxe é o campo de O Leixo.

Pasaron xa vintetrés anos dende que en setembro de 1995 o Armenteira C.F. botase a andar. Foron anos de crecemento, de expansión, con momentos tamén de crise que puxeron en perigo a supervivencia do clube, altibaixos normais na historia de calquera entidade deportiva. Nos últimos anos pódese afirmar que este crecemento foi superlativo. Coa chegada á presidencia de Martín Casais no verán de 2016 o clube decidiu apostar por iniciativas novidosas e arriscadas, que contribuísen a impulsar a expansión do Armenteira C.F. e lle desen unha identidade propia, orixinal, distinta da que ofrecen os demais clubes da contorna. 

Tres foron quizais as apostas máis ambiciosas e renomeadas que da entidade neste período. A primeira delas foi a contratación de Luis Barral para encargarse de dirixir algúns dos equipos da base. Coa chegada do técnico de Barrantes pretendíase reforzar o papel do clube como escola de fútbol así como tratar de atraer a rapaces e rapazas, que só unha figura tan recoñecida cunha traxectoria futbolística tan dilatada como Luis Barral podía conseguir. Dúas temporadas estivo Lucho no banco verdinegro, sempre apoiado pola súa filla Alba. Na primeira delas encargouse das categorías benxamín e alevín, ámbalas dúas na modalidade de futbol-8, e na segunda da categoría alevín, nesta última modalidade, e da categoría infantil, xa en fútbol-11. Os éxitos máis notables desta etapa foron para moitos o subcampionato na segunda fase da liga da categoría alevín na temporada 2016/2017, e o subcampionato na Copa Deputación de Pontevedra, nesta mesma categoría, na temporada 2017/2018. O peche deste ciclo produciuse cando, de forma unilateral, o adestrador tomou a decisión de desvincularse do Armenteira C.F. para incorporarse, na compaña dalgúns dos futbolistas do plantel verdinegro, ao Umia C.F., na que será a enésima etapa de Lucho no clube de Barrantes.

Outra destas iniciativas novidosas xurdiu tamén no verán de 2016. Dunha conversa na terraza dunha coñecida cafetería de Barrantes sairía a idea de crear un equipo sénior feminino. Os rápidos contactos con mozas da zona afeccionadas a este deporte e as aceleradas xestións ante a Federación Galega de Fútbol, permitiriron sacar a competición o que sería o primeiro conxunto de féminas na historia do Concello de Meis. Con Marcial Prado no banco estas rapazas experimentaron unha notable progresión durante as dúas últimas temporadas. A mellora na clasificación e o aumento no número de licenzas federativas constatan que o fervor polo fútbol feminino en A Armenteira se mantivo en continuo crecemento. Pero a marcha dun significativo número de xogadoras cara o Umia C.F., que posibilitará que a sociedade deportiva de Barrantes teña a próxima campaña un conxunto filial na Segunda División Feminina, a mesma na que veu militando o Armenteira C.F., obrigou a que o clube de  O Leixo acometese unha profunda remodelación do equipo desta categoría de cara ao curso que se iniciará en menos dun mes.

A terceira destas iniciativas podería ser a creación dun equipo de categoría xuvenil. Dende a temporada 2011/2012 o Armenteira C.F. non contaba cunha formación nesta categoría. O intento fallido de construír un equipo no verán de 2016, rematou co envío por parte da Xunta Directiva dalgúns destes xogadores ao Umia C F., permitindo así que estes mozos puidesen seguir disfrutando deste deporte. Ao ano seguinte retomouse a empresa  e foi posible grazas a un convenio de colaboración co clube de A Bouza que abranguía as categorías cadete e xuvenil. Segundo figuraba no tratado, o clube verdinegro cedía aos de Barrantes aos xogadores da etapa cadete que posuía, un número insuficiente para configurar un equipo que competise na liga, e conformábanse dous equipos na categoría xuvenil: o Armenteira C.F. na Segunda Autonómica Xuvenil, e o Umia C.F. na Primeira Autonómica Xuvenil. Os éxitos de maior renome deste proxecto común foron a disputa da fase de ascenso á Liga Gallega por parte do Umia C.F., na que finalmente non chegou a acadar os seus obxectivos, e o subcampionato na Copa Deputación de Pontevedra logrado polo Armenteira C.F. En tan curta etapa hai algúns feitos que destacaron pola súa repercusión e quedarán para a historia de ámbalas dúas entidades. Unha delas sería o gol en propia meta que o adestrador verdinegro Valentín Estévez "Tilín" ordenou encaixar aos seus xogadores despois de ter anotado un tanto a favor con dous rivais tirados sobre o terreo de xogo, e a outra sería a vitoria por catro goles a un, con só nove xogadores, fronte á S.D. Puentearnelas na primeira eliminatoria da Copa Deputación. A carencia de efectivos fixo que a Xunta Directiva descartase repetir proxecto nesta campaña. Foi, sen dúbida, unha experiencia enriquecedora, da que os dous clubes extraeron unha valiosa ensinanza, e que, de seguro marcará as vidas e a traxectoria deportiva de todos os que dalgunha maneira a viviron, moitos dos cales seguirán lucindo este curso a camisola vermella do Umia C.F.

Foron tres iniciativas que poden servir de resumo ao percorrido do Armenteira C.F. nos dous últimos anos, con Martín Casais na presidencia, e que curiosamente teñen en común o protagonismo da localidade veciña de Barrantes, centro urbano de referencia para as xentes de A Armenteira, e a participación do Umia C.F., clube que sempre mantivo unha estreita vinculación co Armenteira C.F., unhas relacións na que a amizade e a rivalidade conviviron a partes iguais. Coa bagaxe desta experiencia en apenas uns días dará comezo o terceiro proxecto de Martín Casais como máximo dirixente da entidade verde e negra. Despois dunha difícil temporada, na que o clube acadou o cumio en canto ao número de licenzas e equipos, e tras uns últimos meses frenéticos en canto a movementos, o Armenteira C.F. afronta o reto de renovarse, de renacer e de reafirmar un proxecto acostumado a coexistir con situacións nada favorables. Os problemas, habituais e típicos en calquera sociedade deportiva, sobre todo cando se acada o nivel da entidade do O Leixo na pasada campaña, aínda que sobredimensionados e sacados fóra de contexto, inducidos por caprichos e intereses particulares, por parte de persoas que actuaron sen ningún tipo de escrúpulos, provocaron a saída de varios destes xogadores e xogadoras. En tales circunstancias díficil é a tarefa que vén ocupando á Xunta Directiva durante as últimas semanas. Reunións, negociacións, posta en común de ideas... todo para recompoñer e completar un plantel de futbolistas e relanzar un proxecto, no que os máis importantes son precisamente eses, os e as futbolistas. O obxectivo é que ningún rapaz ou rapaza que desexe xogar no Armenteira C.F. quede sen poder facelo. Independentemente das súas capacidades e do seu nivel de evolución no proceso de formación futbolístico, o que se defende é un modelo inclusivo, que non descarta a ninguén e que conta coa voz e coa opinión a todos e todas. Eses son os rasgos que definen ao Armenteira C.F. e constitúen as bases sobre as que asentará un novo proxecto que se iniciará oficialmente co acto de presentación dos equipos para a temporada 2018/2019 que terá lugar este martes, 14 de agosto, a partires das 20:00 horas, no campo de O Leixo. Tratarase, en definitiva, do renacer dun soño ao que un día decidiron chamar Armenteira C.F.