Buscar neste blog

sábado, 28 de xaneiro de 2023

Armenteira Veteranos e Dorrón C.F. Veteranos repártense os puntos nun derbi cun final polémico

                                                                   FICHA TÉCNICA

ARMENTEIRA VETERANOS - DORRÓN C.F. VETERANOS - 2 - 2

ARMENTEIRA VETERANOS: Sirra; Jorge Dávila, Óscar Muñiz, Carlos Castro, Richi; Manuel, Javi, Martín, Marcial; Junior e Rubén. Tamén xogaron Carlos Muñiz, Fernando, Suso e Galiñanes.

GOLES: 1-0. Minuto 44. Rubén 1-1. Minuto 52. Luis Benito Rey. 2-1. Minuto 72. Fernando. 2-2. Minuto 84. Daniel Torres.

ÁRBITRO: Cacabelos Iglesias. Mostrou cartón amarelo a Rubén por parte do Armenteira Veteranos e a Sergio García e a José Fernando Rodríguez por parte do Dorrón C.F. Veteranos.

INCIDENCIAS: Partido da décimo cuarta xornada do grupo 2 da Terceira Galicia de Veteranos, da delegación de Pontevedra disputado no campo de O Leixo, en A Armenteira, ante vinte espectadores, nunha tarde soleada, pero fresca, e sobre un terreo de xogo de terra nunhas condicións aceptables para a práctica do fútbol.

  CRÓNICA

O Armenteira Veteranos volveu puntuar varias semanas despois. Non o facía desde o pasado 3 de decembro, cando empataba a tres tantos co Carballo da Portela A.C.D. Aínda que o punto conseguido tras a igualada deste sábado, 28 de xaneiro, fronte ao Dorrón C.F. Veteranos supoña un paso adiante en relación cos resultados adversos das últimas xornadas, certamente soubo a pouco aos verdinegros, que confiaban en repetir o triunfo que lograran no encontro da primeira volta, cando superaban con claridade aos de Dorrón no campo de O Revel. Nesta ocasión, a situación variou notablemente, xa que, mentres que o Armenteira Veteranos vén un sufrindo unha notable merma de efectivos, principalmente pola ausencia por lesión da súa gran referencia en ataque, Jorge Castro, o Dorrón C.F. Veteranos presentábase en O Leixo cun plantel amplo e reforzado, cun nivel bastante superior ao mostrado naquel partido inicial da liga 2022/2023.

O deste sábado foi un partido igualado, con alternativas por parte de ambos bandos, pero sen ocasións de gran claridade nin para ningún dos dous conxuntos. O berro nos vestiarios co que os futbolistas do cadro sanxenxino trataban de animarse xusto antes de dar comezo o encontro xa servía de anuncio ao que ía ocorrer nos primeiros minutos. Apretando na presión e tratando de imprimirlle un ritmo veloz ao seu xogo, os de Dorrón querían deixar claro que eran un equipo distinto ao da primeira volta e que viñan a O Leixo a polos tres puntos. Un Armenteira Veteranos desconcertado e perdido no campo, sucumbía ante os arrebatos ofensivos do rival. Pero a estas ráfagas de ataque do Dorrón C.F. Veteranos faltábanlle puntería, e os primeiros lanzamentos que realizaron non foron quen de dirixilos entre os tres paus da meta defendida por Sirra. Co paso dos minutos, o Armenteira Veteranos foi calmando a efervescencia do adversario e foi tomando o control do partido. A entrada de Carlos Muñiz no centro da defensa, achegouse colocación, serenidade e calidade na saída do balón aos locais, aínda que o seus intentos de buscar a portería rival pecaban de precipitación e baseábanse nun uso abusivo nos pelotazos en longo. As carreiras de Rubén, o estilete ofensivo do Armenteira Veteranos no partido deste sábado, resultaban infrutuosas ante a imposibilidade de alcanzar eses envíos en profundidade. Foi nunha falta cometida sobre o propio Rubén, na que o futbolista de Caroi, nunha das súas principais especialidade, colocaba ao seu equipo por diante. O lanzamento falta, desde lo borde esquerdo da área defendida polo Dorrón C.F. Veteranos, levaba tal potencia que dobrou as mans do gardamallas José María Brañas e o balón colábase cara ao fondo das redes pegado ao pau esquerdo da meta visitante. Restaba un minuto para o descanso, o resultado parecía dar unha relativa tranquilidade aos verdinegros para afrontar o segundo período.

Tras a reanudación, o Armenteira Veteranos temía unha saída intensa dos visitantes, como sucedera na primeira parte. Pese a que a intensidade dos granates foi maior cá da parte final da primeira metade, a reacción dos de Dorrón non parecía a agardada. Pero tampouco os locais eran quen de tomar o control do encontro e, coma sempre, os despistes defensivos ían ser a súa condea. Unha perda de balón no inicio dunha xogada desde a defensa, obrigaba a derrubar a un dianteiro adversario sobre a media lúa da área. O lanzamento de falta, suave e bastante preciso, superaba o obstáculo dunha barreira que semellaba que non estaba demasiado ben situada. O empate provocou uns intres de desconcerto nos locais, que adoecen dunha moral fráxil esta temporada e acusan en exceso as adversidades que se lle van presentando ao longo dos partidos. Cando parecía que o encontro se encamiñaba cara unha igualada final, de novo unha xogada saída dos pés de Rubén, tras varios rexeitamentos, acababa co coiro en poder de Fernando que, incorporado ao ataque, resolvía cunha certeira vaselina que superaba ao meta José María Brañas. Contaban xa os de A Armenteira con levarse os tres puntos e, tras un susto por un esvaecemento do gardamallas Sirra despois dun saque de curruncho, do que afortunadamente puido recuperarse e continuar o encontro, nunha das últimas acometidas do rival chegaría o empate. Un saque de banda desde o costado dereito do ataque do Dorrón C.F., no que o balón non puido ser repelido polos defensores verdinegros, provocaba unha internada por banda e un centro que, Daniel Durante, libre de marca na área pequena, non desaproveitaba para situar o dous a dous no marcador. O tanto do empate deu un maior impulso aos visitantes, que vían incluso en condicións de lograr un terceiro tanto que lles dese a vitoria, pero, nos tres minutos de tempo engadido que anunciara o colexiado Cacabelos Iglesias, o Armenteira Veteranos gozou da que quizais foi a ocasión máis clara do partido. Un envío en longo remataba co coiro nos pés de Galiñanes que, man a man co meta visitante, non era quen de resolver, e tras recoller o rexeitamento Martín, o envío do mediocampista de Vilar era detido polo cancerbeiro visitante coas mans fóra da área, evitando o posible gol dos de A Armenteira. Ante a sorpresa dos locais, e fuxindo da toma dunha decisión comprometida, como podería ser a expulsión do meta do Dorrón C.F. Veteranos, o colexiado decidiu decretar a fin do partido cando aínda non se cumpriran os tres minutos que anunciara que ía engadir.

Con este punto, o Armenteira Veteranos colócase na décima posición, con oito puntos. A próxima xornada, será de descanso para o cadro verdinegro, que non volverá ter competición ata o 11 de febreiro, cando reciba no campo de O Leixo ao Newport Cats F.C., un conxunto reforzado nas últimas xornadas e que de seguro exhibirá un potencial superior ao do duelo da primeira volta, na que venceran pola mínima a un Armenteira Veteranos que acudira ao campo de Baltar de Arriba tremendamente mermado.

sábado, 21 de xaneiro de 2023

A lesión do colexiado obriga a suspender o partido entre o Armenteira Veteranos e o Salud S.D. Veteranos aos 45 minutos de xogo

                                                                  FICHA TÉCNICA

ARMENTEIRA VETERANOS - SALUD S.D. - 

ARMENTEIRA VETERANOS: Sirra; Jorge Dávila, Óscar Muñiz, Carlos Castro, Fernando; Carlos Muñiz, Javi; Junior, Martín, Marcial; e Manuel. Tamén xogaron Moncho e Galiñanes.

GOLES: 0-1. (ata o minuto 45, no que o partido se tivo que suspender)

ÁRBITRO: Gómez Blanco. Mostrou cartón amarelo a Moncho por parte do Armenteira Veteranos, antes de que, no minuto 45, un problema físico do propio colexiado obrigase a suspender o encontro.

INCIDENCIAS: Partido da décimo terceira xornada do grupo 2 da Terceira Galicia de Veteranos, da delegación de Pontevedra disputado no campo de O Leixo, en A Armenteira, ante dez espectadores, nunha tarde soleada, pero fresca, e sobre un terreo de xogo de terra nunhas condicións aceptables para a práctica do fútbol.

  CRÓNICA

O Armenteira Veteranos non puido saír da crise de fútbol e resultados na que leva inmerso ao longo dos últimos meses. Pero nesta ocasión non foi unicamente debido aos problemas de índole futbolística que leva arrastrando partido tras partido, senón que foi por unha causa de forza maior. A lesión do colexiado Gómez Blanco, cando esta a piques de chegarse ao ecuador do encontro obrigou a suspender un partido que ata ese momento se caracterizaba polo equilibrio entre ambos os dous conxuntos, aínda que con vantaxe de cero a un para os visitantes, que souberon aproveitar o seu maior acerto cara a portería contraria fronte a un Armenteira Veteranos cheo de dúbidas e cunha falta non só de fútbol, senón principalmente de confianza, que impedía demostrar o potencial dun equipo que, pese a que non anda sobrado de recursos, pode dar un rendemento bastante superior ao mostrado durante boa parte do se leva disputado de liga.

Comezou dominando o conxunto local, fronte a un Salud S.D. Veteranos ordenado, que agardaba no seu campo para saír xogando desde atrás, tratando de dar bo tratamento ao balón, pero buscando rapidamente desde a liña de creación do mediocampo a velocidade dos seus xogadores de banda. Con dous extremos pegados case á liña de cal, os de Valga intentaban facer dano a unha defensa do Armenteira Veteranos que volveu amosar unha notable endeblezA. Con todo, o dominio local permitiu que os verdinegros gozasen das primeiras ocasións do encontro. Algunha internada de Marcial, que nesta ocasión que colocou polo costado esquerdo, e sobre todo, unha acción na que Manuel recibiu en velocidade e se plantou ante o meta rival, foron as oportunidades máis claras dos de A Armenteira, que seguen acusando a ausencia do seu goleador e gran referencia en ataque, Jorge Castro, lesionado de relativa gravidade no partido que tivera lugar no campo de As Corticeiras, en Caldas de Reis, que continúa co seu proceso de recuperación. E se á falta de contundencia en ataque se lle suma a fraxilidade defensiva, o que lle agarda a calquera equipo é sufrir. Tras algún leve aviso, nun saque de curruncho, no que o atacante do Salud S.D. Veteranos recibe, libre de marca, no segundo pau un envío a media altura, os visitantes conseguiron tomar vantaxe. Non se disiparon as dúbidas do Armenteira Veteranos coa reacción ao tanto en contra, pero si conseguiron armas algunha ocasión de perigo, con lanzamentos forzados de Javi, Martín ou Galiñanes, e sobre todo, nunha acción na que un defensor rival entregou o coiro a Manuel, pero o futbolista de San Salvador, case a portería baleira, non logrou imprimirlle a forza suficiente ao seu disparo, e a ocasión acabou sendo repelida pola zaga visitante. Mentres o Armenteira Veteranos se debatía no seu querer pero non poder, e quedaban escasos minutos para alcanzar o descanso, nun intento de ataque do cadro valgués polo costado esquerdo no que o balón acabaría indo pola liña de banda, o colexiado Gómez Blanco se fose ao chan, aqueixado dunha forte dor no norcello do pé esquerdo. 

Tras estar tendido uns minutos sobre o terreo de xogo, sendo atendido polos futbolistas de ambos os dous equipos, o árbitro logrou poñerse en pé, pero, véndose incapaz de continuar dirixindo o encontro, foise cara aos vestiarios, e púxose en contacto co Colexio de Árbitros para comunicarlle o acontecido. Durante case media hora, os futbolistas do Armenteira Veteranos e do Salud S.D. Veteranos, estiveron agardando unha resolución. Ante a imposibilidade de enviar un colexiado que substituíse a Gómez Blanco e continuase coa arbitraxe do partido, este deuse por finalizado, á espera do que determine o Comité de Competición da delegación de Pontevedra da Real Federación Galega de Fútbol. Se a entidade federativa o estima oportuno, dacordo coa normativa oficial, o encontro debería reanudarse no minuto no que tivo que ser paralizado, o que obrigaría tanto ao Armenteira Veteranos como ao Salud S.D. Veteranos a acordar unha data para disputar os minutos que restan para o final.

Como curiosidade, cabe destacar que a lesión sufrida por Gómez Blanco non é a primeira que se produce no campo de O Leixo e que afecta ao entorno familiar deste xoven árbitro, pois fai varios anos, un familiar próximo deste xoven árbitro, concretamente un tío seu, viu como se lle fracturaba un dedo dunha man ao quedarlle enganchando á rede dunha das porterías que estaba revisando antes do comezo dun partido da liga de veteranos. A familia Gómez conforma saga familiar estreitamente vencellada ao mundo do fútbol e en particular ao da arbitraxe, pero a fortuna non parece acompañalos cando visitan as instalacións deportivas de A Armenteira, aínda que neste caso o incidente parece non revestir especial gravidade, polo que se agarda que poida retomar o asubío nas próximas semanas.

domingo, 15 de xaneiro de 2023

O Armenteira C.F. feminino vence con contundencia no derbi municipal e aúpase ao terceiro posto da táboa

                                                                  FICHA TÉCNICA

ARMENTEIRA C.F.- C.D. MOSTEIRO - 6 - 2
ARMENTEIRA C.F: Lola; Ana Pintado, Rocío; Sara Rey, Dini, Luci; e Cris. Tamén xogou Anabel.

GOLES: 1-0. Minuto 2. Cris. 2-0. Minuto 7. Emerly. 3-0. Minuto 21. Dini. 3-1. Minuto 22. Emerly. 4-1. Minuto 25. Cris. 5-1. Minuto 47. Cris. 5-2. Minuto 50. Cris. 6-2. Minuto 52. Cris.

ÁRBITRO: Caeiro Mariño. Non mostrou cartóns amarelos ás xogadoras de ningún dos dous equipos.

INCIDENCIAS: Partido da décima xornada da Liga Feminina de Fútbol-7 que organiza a delegación de Pontevedra-Vigo da Real Federación Galega de Fútbol, disputado no campo de O Leixo, ante uns corenta espectadores, nunha tarde fresca e lixeiramente chuviosa por momentos, e sobre un terreo de xogo cunha superficie de terra nunhas condicións algo esvaradizas debido ás intensas choivas caídas ao longo das últimas semanas.

  CRÓNICA

O equipo feminino do Armenteira C.F. continúa na loita por ocupar os postos máis altos da táboa clasificatoria. Para confirmalo, fíxo realidade os pronósticos e venceu con claridade ao C.D. Mosteiro no derbi municipal entre os dous conxuntos de categoría feminina do municipio de Meis. Ao igual que ocorrera no encontro da primeira volta, as mozas do cadro que dirixe Marcial Prado superaron con contundencia ao rival, aínda que neste caso a superioridade foi moito máis abafante, xa que, de non ser pola atinada actuación da cancerbeira Caetana Rodríguez e a falta de puntería das atacantes locais, que estrelaron o coiro contra os paus nunhas dez ocasións e enviaron por fóra dos tres paus ducias de lanzamentos, o resultado podería ter sido moito máis abultado.

Desde o inicio púxose de manifesto a clara superioridade verdinegra. As combinacións entre Cris e Dini, que volveron mostrar o seu enorme repertorio de recursos, desarbolaban unha e outra vez á defensa dun C.D. Mosteiro que non era quen de saír do seu campo. Unha acción combinativa entre as dúas irmás facía chegar o balón a Cris que, xa no minuto 2, non perdoaba e colocaba ao Armenteira C.F. por diante. Pouco despois era Dini quen recibía e, tras desfacerse de varias zagueiras visitantes, situaba o dous a cero. No terceiro tanto Cris fixo gala do súa gran potencia de disparo e, desde a zona dereita do ataque, empalmou unha potente volea ante a que nada puido facer a meta Caetana Rodríguez, que puxo as mans, pero veu como os dedos se doblaban ante a forza que traía o balón. Na primeira dos tres lanzamentos a portería que realizou o C.D. Mosteiro, nun saque de curruncho, Cristina Abal cabeceaba o esférico cara ao fondo da portería defendida por Lola. Pero pouco despois, nunha acción combinativa de novo do Armenteira C.F., Luci conseguía abrir oco polo centro da defensa adversia e cruzaba suavemente o coiro ante a saída da gardamallas das de O Mosteiro.

Co resultado de 4-1 foise ao descanso e, tras a reanudación, a tónica do encontro non variou. O Armenteira C.F. sólido e ordenado atrás, confiaba a súa estratexia de ataque na inspiración do dúo Cris-Dini. E as xemelgas, unha vez máis, non decepcionaron. Como no primeiro período, produciron un inmenso caudal de xogadas de ataque, con continuos disparos con dirección á portería do C.D. Mosteiro. O longueiro repelía varios destes envíos, e a maior parte deles ían a escasos centímetros dos tres paus da portería visitante. Dini poñía nunha acción combinativa, adornada cos seus detalles técnicos habituais, o cinco a un. Novamente nun saque de curruncho, que aproveitou a relativa relaxación que a vantaxe no marcador provocaba nas futbolistas locais, Lucía Casas, libre de marcaxe, recurtaba distancias colocando o cinco a dous. Pouco despois, Cris, tras recibir unha asistencia na zona esquerda do ataque, batía a Caetana Rodríguez e situaba o seis a dous que resultaría definitivo. Nos últimos minutos, no que os espazos se ampliaron e nos que o C.D. Mosteiro realizou un terceiro disparo a portería, un balón elevado que se atopou coa acertada intervención de Lola, houbo ocasións para que a vantaxe das verdinegras aumentase, pero a puntería tampouco acompañou nestes intres finais ás mozas do clube da parroquia cisterciense.

Con este resultado, froito dun gran traballo e compromiso colectivo, e da calidade e inspiración de dúas futbolistas absolutamente diferenciais, como é o caso de Cris e Dini, e ante un rival máis ca digno, e que se comportou cunha total deportividade, o Armenteira C.F. aúpase á terceira praza da clasificación, con dezaoito puntos, unha situación nos postos de honra que tratará de refrendar a próxima fin de semana na súa visita ao campo Álvarez Durán-2 de Tui para medirse ao Tyde F.C., sexto clasificado, con catorce puntos.