O Armenteira C.F. reforza a súa aposta polo fútbol feminino

Dous anos despois da creación dun equipo na categoría sénior feminina a Xunta Directiva quere reforar para a temporada 2018/2109 a súa aposta polo fútbol feminino. Ademais do terceiro proxecto para a categoría sénior, do que se están preparando os últimos detalles antes de que bote a andar nas próximas semanas, este ano queren prestar especial atención á formación das nenas futbolistas nas categorías de base. A proposta da Real Federación Galega de Fútbol de crear unha nova competición, que sería exclusivamente feminina, que abranguería as categorías alevín, benxamín e prebenxamín, e na que poderían xogar todas as rapazas que se inclúen na franxa de idade que corresponde a esas categorías, fixo que a entidade rectora do Armenteira C.F. non dubidara dende o primeiro momento en sumarse a este novo e interesante proxecto que impulsa a institución que preside Rafael Louzán. Sería a primeira competición deste tipo na historia do fútbol galego, aínda que debe ser refrendada na Asemblea Xeral que se celebrará o luns de 30 de xullo na sede da Federación en Santiago de Compostela, e ademais será tratada na reunión que esta mesma institución convocou para os clubes con fútbol feminino para o mércores 1 de agosto, a celebrar tamén na capital de Galicia. Por este motivo, dende o clube que dirixe Martín Casais fan un chamamento a todas aquelas nenas que teñan entre e 6 e 12 anos, que lles guste o fútbol e teñan gañas de unirse a este proxecto a que se poñan en contacto co clube de O Leixo. Ao mesmo tempo queren lembrar que as rapazas que teñan doce anos poden xa participar na categoría sénior, para o cal o Armenteira C.F. abriu xa o prazo de inscrición. Trátase dunha novo e renovado desafío dun clube modesto e humilde, pero con moitas gañas de medrar e progresar, que volve centrar os seus esforzos nunha modalidade, como é a o do fútbol feminino, na que na pasada temporada dispuxo dunha trintena de licenzas federativas, unha cifra na que supera a boa parte dos clubes da contorna.

A Santiago vou... dende A Armenteira

Como dicía aquela famosa canción de Los Tamara, Santiago de Compostela era e segue sendo lugar de destino de moitos camiños. Dende fai uns anos por A Armenteira transcorre unha desas rutas, a denominada Variante Espiritual do Camiño Portugués, e despois da súa posta en marcha o número de peregrinos que optan por realizar este itinerario non fixo máis ca aumentar. A xulgar polas súas impresións a empresa paga a pena. O carácter agreste da subida dende Combarro ata a Cruz de Bernabeu, o paso por xunto aos petróglifos do Outeiro do Cribo, a pausa obrigada no mosteiro cirterciense de A Armenteira e nos seus arredores, a baixada pola Ruta da Pedra e da Auga ou a continuación a carón do río Umia ata chegar a Vilanova de Arousa para alí tomar un barco para cruzar a ría de Arousa, supoñen unha experiencia tremendamente atractiva para moitas persoas que deciden desprazarse a Santiago por este itinerario alternativo, pero cada vez máis demandado. Con todo, incluso antes de que esta lexión de peregrinos comezase a facer parada e fonda en A Armenteira, un grupo de mozos da parroquia iniciou unha peregrinación que co tempo acabou por converterse nunha tradición. No seu caso o medio de transporte é a bicicleta, e, ataviados coa roupa deportiva axeitada para este deporte, ano tras ano, veñen realizando esta particular viaxe co motivo da celebración da celebración do día de Santiago Apóstolo, o Día de Galicia. Partindo a noite do 24 de xullo, e tras percorrer os camiños que marca a ruta do Camiño Portugués, á mañá do día 25 sempre fan a súa chegada a Compostela, feito que é refrendando coa tradicional foto na Praza do Obradoiro, diante da fachada da catedral. A expedición que nesta ocasión organizou Joserra Carro fixo o percorrido nun tempo récord. Nada menos que catro horas investiu en completar os máis de 60 quilómetros que compoñen o traxecto ata Compostela, tendo tempo incluso para realizar unha parada para repoñer forzas. Máis relaxada, como soe ser frecuente, foi a viaxe de volta. Aparte das cervexas e os pinchos, a tapa de pulpo e o viño do país constitúen un hábito para este grupo de mozos de A Armenteira, que lembra con nostalxia a Javier Martínez "Chicho", un dos seus membros máis implicados e activos, que durante anos formou parte desta expedición e que perdeu a vida nun tráxico accidente de tráfico en novembro de 2016.

Outra experiencia diante das cámaras

A asistencia á gravación do programa da CRTVG Bamboleo que este luns 23 de xullo realizou unha expedición organizada conxuntamente pola ASOCIACIÓN DE VECIÑOS E VECIÑAS DE A ARMENTEIRA e o ARMENTEIIRA supón, para moitas das persoas que participaron, unha experiencia máis ante os medios de comunicación. Nos últimos tempos estase a convertir nunha costume a presenza diante das cámaras de televisión, ante os micrófonos da radio ou nas páxinas da prensa escrita de representantes destas entidades ou de persoas directa ou indirectamente relacionadas con elas. De feito, boa parte dos asistentes ao Bamboleo xa acudiran o pasado mes de abril ao escenario desta gravación, o Plató 1.000, na localidade de Montouto, no concello de Teo, naquela ocasión co motivo da retransmisión dunha edición semanal do Land Rober Tunai Show. "Estas iniciativas responden á demanda da xente á que representamos. Con elas pretendemos ofrecer unha alternativa de ocio que trascende os ámbitos nos que nos movemos habitualmente" afirmou un dos responsables das institucións que organizaron a expedición. "O bo ambiente que fomentan e o carácter desenfadado destas actividades contribúen a reforzar o espírito de grupo, algo moi importante e que sempre soe ser valorado polos integrantes das nosas asociacións" continou sinalando. Outra das representantes da expedición, en concreto unha moza que participou nun dos concursos do programa sinalou: "cando me propuxeron intervir no programa, penseino moito. Aparecer diante das cámaras impón un pouco, pero aparentaba estar máis nerviosa do que estaba realmente. Creo, sinceramente, que representei dignamente o meu papel". Un dos máis novos da expedición facía especial incidencia no aspecto musical: "quedarei coa lembranza de poder ver en persoa aos Gemeliers, xa que nunca tivera a oportunidade de velos. Polo demais, pareceume un programa moi animado. Rinme moito cos chistes e a música que soaba era tan pegadiza que acabei baixando á pista a bailar". Finalmente, unha das persoas de maior idade das integrantes da expedición, e fiel seguidora do programa, recalcaba a ilusión que lle fixo atoparse con algún dos condutores ou colaboradores do programa: "ver a Damián, a Claudio, a Javier ou a Piñeiro é algo que me gustou moito. Son xente accesible e simpática. Algún deles non tivo problema en quedarse un momento a falar connosco, incluso de cuestións persoais". Semella que as tres horas de gravación, só interrompidas por dous descansos de uns dez minutos, transcurriron rápido para os membros da expedición que naceu froito da colaboración destas dúas sociedades sen ánimo de lucro tan representativas da parroquia de A Armenteira. Agora só queda agardar a que esta emisión se poida ver na pequena pantalla. Será aproximadamente dentro dun mes, a finais de agosto. Mentres tanto, os protagonistas desta viaxe ata o Plató 1.000 permanecerán impacientes por contemplarse nun espazo que emite a Televisión de Galicia cada sábado a partires das 22:00 horas.

A ruta que debe marcar a ruta

Conta a historia, e, en parte tamén a lenda, que aló polo século XII vivía en A Armenteira un nobre que, canso e aburrido do mundo e das súas intrigas e ruindades, decidiu retirarse ao seu pazo, nas xa entón tranquilas ladeiras do Monte Castrove, para adicarse á oración e á penitencia. O rei Alfonso X o Sabio recolle nas súas famosas Cantigas de Santa María, en concreto na número 103, como Don Ero, este soñador e bucólico nobre, se adentrou un día na horta que tantas veces visitaba, e alí atopou unha fonte de auga clara e murmurante, parecéndolle o lugar ideal para un apacible reposo á sombra das frondosas árbores que cubrían o entorno dunha zona á que a partires de entón pasou a coñecerse como Valdedeus. Entón, nunha galla dunha desas árbores, que aínda hoxe seguen tendo unha presenza destacada no enclave, comezou a cantar unha paxariña. Tan harmonioso e agradable era o canto da paxariña que o vello monxe esqueceu que o tempo transcurría e sentado sobre a brandura da verde herba, ao pé daquela fonte de auga clara, quedouse escoitando embelesado os cánticos daquela paxariña. Nada máis que trescentos anos foron os que discorreron dende que Don Ero iniciara tan plácida contemplación, un tempo que a el lle pareceu unicamente un intre.

Moitos anos despois, xa no século XVIII, sería outro monxe, obsérvese a importancia do compoñente relixioso e da vida monacal neste entorno, o que protagonizaría outro episodio tinguido de historia e lenda. Ese non era outro qu Pedro José Balboa, coñecido como Frei Martín Sarmiento. Este personaxe nacera en Villafranca del Bierzo, na provincia de León, a finais do século XVII. Herdeiro dunha familia nobre, o Pai Sarmiento trasladouse a Pontevedra poucos meses despois do seu nacemento, e foi nesta cidade na que transcurriu a súa infancia. Tras tomar o hábito da Orde Beneditina e completar a súa formación profesional e intelectual, o monxe berciano centrou os seus esforzos en loitar contra a superstición e a ignorancia, na liña co espírito da época da Ilustración á que pertencía. O seu interese non se limitaba exclusivamente a temas relixiosos e históricos, senón que tamén abordou disciplinas como a botánica e a medicina. Profundamente preocupado por fomentar o progreso técnico e económico de Galicia, recolle nas súas obras as súas inquedanzas e a súa visión dunha terra que o acolleu e que axiña fixo propia. Entre elas está Viaje a Galicia, publicado en 1745, no que o Pai Sarmiento explica a súa peregrinación por diversos lugares, entre os cales se atopa A Armenteira e a fermosa comarca de O Salnés. Na actualidade, esta ruta foi convertida nun sendeiro turístico que percorre aproximadamente uns 190 quilómetros, bordeando a costa das Rías Baixas, pasando por terras de concellos como Pontevedra, Sanxenxo, O Grove, Cambados, A Illa de Arousa, Vilanova de Arousa, Vilagarcía de Arousa, Padrón, Teo e Santiago de Compostela.

Con tan dignos e honorables precedentes é de entender que hoxe pasear, perderse polos currunchos ou viaxar ata a A Armenteira siga resultando atractivo para un gran número de persoas. Nas cabeceiras dos xornais ou nos informativos de radio e televisión teñen cabida as frecuentes visitas de destacadas figuras da política, pero son moitas outras máis persoas, de carácter anónimo as que nos visitan. En datas de Semana Santa, e, sobre todo, no verán, a Ruta da Pedra e da Auga e o entorno do mosteiro cisterciense convértense nun fervedoiro turístico á altura das zonas da costa ou cidades con maior atractivo neste sentido. A apertura en 2009 deste sendeiro a carón do río Armenteira sacou á luz un tesouro no que a riqueza natural, os muíños ou as fervenzas non deixan de abraiar aos camiñantes que ao longo do ano deciden iniciar esta particular aventura dende a parroquia de Barrantes. O traballo de recuperación que por aquel entón levara a cabo a técnica Marta Lucio e a Deputación Provincial de Pontevedra, que presidía o ribadumiense Rafael Louzán, situou definitivamente a A Armenteira como un referente do turismo a nivel comarcal e provincial. Unha década despois a Ruta da Pedra e da Auga experimentou un notable crecemento tanto no relativo á afluencia como aos recursos que ofrecer aos visitantes. O enorme patrimonio histórico, artístico, natural e etnográfico que agocha esta ruta fan dela un dos tesouros máis valiosos das Rías Baixas, aínda que ben é certo, e así se pode observar, que nos últimos anos as labores de mantemento e conservación se relaxaron de forma evidente. Ademais das melloras na conservación, que nunca deben pretender humanizar este espazo ao modo dun parque urbano, sería preciso aumentar e complementar os incentivos turísticos. A continuación do sendeiro cara a novas zonas podería ser unha idea interesante. Áreas como a do conxunto arqueolóxico do Outeiro do Cribo, cos seus coñecidos petróglifos, os Outeiros do Cribo, as ribeiras do regato que desemboca no Batán ou do que desemboca na Ponte do Río Grande en Couso son algunhas das zonas de gran valor para completar esta rede de sendeiros. Pero non só as áreas próximas aos cursos dos ríos e regatos, senón que existen moitas outras que enorme interese para estes fins. Que dicir de Valdedeus, ou dos castros de Castiñeira, Fofán ou Gondes! En definitiva, a abundancia de recursos e as posibilidades de explotación son considerables. E se a todo elo lle engadimos actividades e infraesturas que reforcen este poder de atracción sería sobresaínte. Fai anos, curiosamente durante unha campaña electoral, hai quen mencionou a idea de crear unha área recreativa e deportiva nos arredores do colexio, a Casa de Cultura e o campo da festa. Aproveitando a tan desexada concentración parcelaria reservaríanse uns terreos para uso público e neles terían cabida espazos para acampada, merendeiro, sendeirismo, BTT, hípica, deportes varios, e incluso para reubicar algún día o campo de fútbol da parroquia. Pero, como todo, a nula iniciativa, a demora na concentración parcelaria e a falta de financiación deixaron a esta idea nunha simple ocurrencia con escasos visos de levarse a cabo. O impulso ao proxecto do parque acuático na veciña parroquia de San Vicente de Nogueira e a proximidade duns novos comicios electorais parecen indicar que os tempos é posible que muden, e estas ideas, por moi utópicas e idealistas que semellen, sexan, polo menos, valoradas, estudadas e tidas en conta. Pode ser que entón que a ruta, o camiño, que no seu día contemplou a apertura da Ruta da Pedra e da Auga teña verdadeira continuidade e consolide e fortaleza os bens e as opcións de futuro de A Armenteira como ese paraíso histórico, artístico, cultural, relixioso e natural que sen dúbida é.

Rescatado san e salvo o ex-xogador do Armenteira C.F. que naufragou en Arxentina

O naufraxio do Dorneda, un buque da empresa Freiremar, de bandeira española e con base no porto de Vigo, encheu de drama, nerviosismo e preocupación a varias familias orixinarias ou con residencia en Galicia. Entre elas atopábase a de D.T.L., residente na parroquia de Simes, no Concello de Meaño, un dos 27 tripulantes do pesqueiro que se afundiu o pasado 10 de xullo á altura de Comodoro Ribadavia, fronte á costa de Arxentina. Do total da tripulación existían representantes, aparte de nacionalidade española, das nacionalides peruana, indonesia e marroquí, aínda que se produce certa confusión en canto as cifras aportadas en cada caso. Segundo confirmaron tanto dende a embaixada española no país americano como dende o consulado de Bahía Blanca hai unha vítima mortal, mentres que outra persoa figura como desaparecida. Ámbolos dous son de nacionalidade peruana. A intervención da Armada Arxentina permitiu rescatar con vida aos mariños superviventes, e trasladalos, xunto ao corpo do falecido, ata o porto da cidade de Puerto Madryn, onde foron ingresados nun centro hospitalario para ser sometidos a un recoñecemento médico. D.T.L. é unha persoa bastante coñecida na parroquia de A Armenteira e na comarca de O Salnés. Formou parte do equipo xuvenil do Armenteira C.F. na temporada 2012/2013, e pertence a unha familia estreitamente vencellada co clube, pois o seu irmán vén estando ligado á entidade verdinegra dende a categoría benxamín, militando actualmente no conxunto xuvenil. As últimas novas son alentadoras, posto que indican que tras tomar terra nos pasados días e comprobar que o seu estado de saúde é satisfactorio, aterrará en territorio español este mércores 18 de xullo.

Días de intenso traballo para a planificación deportiva do Armenteira C.F.

Cando xa falta pouco para que comece a pretemporada os clubes de fútbol viven días unha época frenética na que a planificación da temporada que se iniciará en apenas un mes cobra protagonismo. Listaxes do plantel de xogadores e xogadoras, análise das súas características, deseño da configuración dos equipos, negociacións e contratacións, encargo das equipacións oficiais... convértense na tónica habitual nestas datas de verán. O Armenteira C.F. non ía ser menos. Tras unha temporada longa e exitosa, na que o cumio se acadou cos subcampionatos na Copa Deputación de Pontevedra nas categorías xuvenil e alevín, na modalidade de fútbol-8, e coa celebración da II COPA ARMENTEIRA, a entidade que preside Martín Casais centra agora os seus esforzos en perfilar unha campaña que se presenta dura e esixente. Dende logo que o listón está alto, cinco equipos en competición e máis de cen licenzas federativas contemplaron esta campaña a un clube que se move dentro dunha modestia e unha escaseza de recursos que sobresaen respecto dos resto dos demais clubes da contorna. Pero o Armenteira C.F. ten por costume non renderse e para o curso que partirá o próximo mes de agosto prepara un proxecto co que tratará de volver ilusionar aos compoñentes da gran familia verdinegra. A aposta está clara: por un lado renovación e polo outro continuidade. E, para comezar, e como é lóxico, esta filosofía será aplicada nos banquillos. Marcial Prado, Luis Barral, Alba Barral e Jonathan Crespo foron os membros do corpo técnico que remataron no cargo a pasada campaña. Para eles ten reservado a Xunta Directiva e a coordinación deportiva, encargados desta misión, un papel importante, e serán tidos moi en conta na planificación que se está levando a cabo. Xunto a eles, vense contactando e negociando con varios técnicos da comarca que reforcen e dean un aire novo a esta área do clube. Neste senso algunha incorporación parece xa confirmada, e, é máis ca posible que en poucos días a entidade confirme oficialmente algunha noticia ao respecto. Mentres tanto, as labores de planificación e as negociacións continúan no seu apoxeo, e, segundo sinalan tanto dende a Xunta Directiva como dende a coordinación deportiva, seguen abertos a contactar con todas aquelas persoas que desexen unirse ao proxecto do Armenteira C.F. ben sexa formando parte do corpo técnico, do plantel de futbolistas e en calquera outra responsabilidade relacionada co clube. As vantaxes, lembran, son numerosas: excelente ambiente de traballo, trato familiar, condicións e material idóneo para a práctica deportiva, seriedade e regularidade nos pagamentos e inscrición totalmente gratuíta no caso dos xogadores e xogadoras. Para elo, as persoas interesadas só teñen que poñerse en contacto co clube a través dos números de teléfono 678647709 ou 677225487 ou dos enderezos electrónicos armenteiracf@hotmail.com ou armenteiracf1995@gmail.com. E sempre, como recalcan os responsables da entidade, e encargados desta complexa e arriscada tarefa, o obxectivo debe estar, por enriba de calquera interese particular, en lograr o benestar común, de todos e cada un dos que forman parte da gran familia que vén sendo do Armenteira C.F. dende que botou a andar aló por setembro de 1995.

O jazz regresa por terceira edición a A Armenteira en forma de festival

Cando a mediados do século XIX un novo xénero musical nacía na zona de Nova Orleans, no estado de Luisiana, no sur dos Estados Unidos, poucas, ou quizais ningunha persoa, podería imaxinar que os seus ritmos acabarían chegando algún día a A Armenteira. Pero ese estilo, o que se coñecería como jazz, rapidamente se extendeu non só polo país no que xurdiu, senón tamén polo resto do mundo. Dúas son as principais claves deste éxito. Dun lado a enorme capacidade deste estilo para mesturarse con outros xéneros e así crear novos estilos como o rock and roll, e, doutro lado, porque a base de interpretación do jazz é a improvisación. Cada intérprete recrea libremente a execución de cada tema, partindo dunha determinada estrutura. Polo tanto, é esta improvisación a que diferencia ao jazz doutros estilos da tradición musical occidental, que son moito máis ríxidos neste sentido. Baseado nos ritmos e melodías afroamericanas, traídas ao novo continente pola poboación escrava que era trasladada ao sur dos Estados Unidos para traballar nas grandes prantacións, esta marca de orixe ten o seu reflexo nos instrumentos utilizados. Estes divídense en rítmicos, como a batería e o contrabaixo, e melódicos, como o piano, a trompeta, o saxofón e o banjo. E todo isto é interpretado en agrupacións moi variadas, que poden ir dende un instrumento cun solista a grandes bandas de ata 50 músicos. As agrupacións máis comúns son o trío, formado xeralmente por dous instrumentos rítmicos, batería e contrabaixo na maior parte dos casos, e un melódico, que soe ser o piano ou a guitarra. Outro tipo de agrupación común no jazz é o cuarteto, que consiste en engadir ao un trío un instrumento de vento, normalmente unha trompeta ou un saxofón, que en caso de engadirse os dous darían lugar a un quinteto.  E cando unha orquestra está composta por múltiples integrantes, estámonos referindo a unha big band, que soen contar cunha sección de ritmo, con piano, contrabaixo, batería e guitarra, e outra de vento, con saxofóns, trompetas e trombóns. Entre as principais figuras da historia do jazz e que de seguro calquera bo afeccionado á música como mínimo oiu falar deles, estarían o compositor, arreglista e pianista Duke Ellington, a cantante Billie Holiday, e, sobre todo, o cantante, trompetista e director Louis Amstrong.

Pois todo este universo musical volverá a aterrizar en A Armenteira a partires deste xoves 12 de xullo. E isto non sería posible sen o traballo que dende fai tres anos está levando a cabo a asociación Terras Altas do Salnés e sen o papel dunha figura da categoría de Paco Charlín. O artista vilanovés, afincado no lugar de Silván, na zona desta aldea pertencente á parroquia de A Armenteira, é un dos máis reputados especialistas no dominio do contrabaixo que existen actualmente en España. A súa labor como docente no Seminario Permanente de Jazz de Pontevedra e a amplo número de gravacións que ten realizado durante os últimos anos, converténdoo nun dos membros máis activos dentro do panorama do Jazz en todo o país. Coa imprescindible presenza de Paco Charlín o III FESTIVAL INTERNACIONAL ARMENTEIRA JAZZ´2018 dará comezo este xoves 12 de xullo. Unha das principais novidades é o escenario elixido para a apertura. Será na Tapería A Peneira, un dos locais de hostalaría máis de moda na parroquia, e que levará ata o lugar de Cabeza de Boi a sonoridade deste peculiar estilo musical. O programa do festival continuará o venres 13, o sábado 15 e o domingo 15 de xullo, pero as actuacións xa se desenvolverán no entorno habitual das últimas edicións, os arredores do famoso mosteiro cisterciense de A Armenteira. En definitiva, o Armenteira Jazz volverá traer os seus ritmos e melodías a un enclave tan privilexiado como A Armenteira. Entre a pedra, a natureza e o son da auga dos regatos os asistentes poderán disfrutar da música e do ambiente do verán nun entorno que ofrece grandes posibilidades para este tipo de espectáculos. Lembren, a cita será dende o xoves 12 ata o domingo 15 de xullo. O universo do jazz invadirá de novo a cada vez máis cosmopolita parroquia de A Armenteira.

A Armenteira volverá ser punto de paso e parada obrigada para unha ruta BTT

O territorio da parroquia de A Armenteira volverá ser este domingo 8 de xullo un punto de referencia para unha ruta dun deporte á alza como o da BTT (bicicletas todo terreo). Será co motivo do desenvolvemento da quinta edición da quinta edición da BTT dos Callos, que partirá dende a Praza de España, en O Mosteiro, percorrendo boa parte das parroquias do Concello de Meis, con especial protagonismo do entorno das ladeiras do Monte Castrove, en particular zonas pertencentes a A Armenteira. A saída terá lugar ás 9:30 horas, mentres que hora tope de finalización está fixada para as 14:30 horas. Haberá dúas rutas, unha de distancia curta cunha distancia de 35 aproximadamente quilómetros, e unha de distancia longa cunha distancia aproximada de 40 quilómetros. O tempo estimado para completar os treitos está marcado pola organización en 5 horas e 30 minutos. A actividade iniciarase coa recollida de dorsais entre as 8:00 e as 9:00 horas. Ademais da ruta en bicicleta este ano o equipo de organización decidiu realizar por segundo ano consecutivo unha andaina, que partirá tamén do mesmo lugar, a Praza de España de O Mosteiro, ás 10:00 horas e percorrerá un traxecto similar ao que realizará quen o faga sobre bicicleta. Neste caso a hora tope de finalización está fixada para as 13:00 horas, nas que se deberán completar un traxecto de 15 quilómetros, e comezará tamén co acto de recollida de dorsais, que terá lugar entre as 8:00 e as 9:00 horas. A proba, consolidada xa plenamente dentro do panorama da especialidade, terá paso e parada obrigada en A Armenteira, onde se instalará un punto de avituallamento nas proximidades do mosteiro cisterciense. O papel fundamental do clube Armenteiraepunto na organización do evento e no desezo do trazado fixeron que de novo A Armenteira se converta en referencia para unha modalidade deportiva que ano tras ano gaña adeptos. As características do entorno e as excelentes condicións do terreo fan da parroquia un excenario privilexiado para a práctica deportiva, en especial naquelas especialidades que buscan un maior contacto coa natureza, un feito que é aproveitado por clubes e institucións para deseñar probas nas que A Armenteira constitúe un punto fundamental no seu desenvolvemento ou no seu trazado. Colectivos como a Asociación de Veciños e Veciñas de A Armenteira xa mostraron a súa disposición a colaborar coa organización da proba e a formar parte do grupo de voluntarios e voluntarias que se encargará de distribuír o avituallamento entre os participantes ao seu paso pola parroquia. 

Todo preparado para a posta en marcha da horta ecolóxica en A Armenteira

O proxecto de horta ecolóxica que dende fai meses se vén preparando en A Armenteira está a punto de botar a andar. A Asociación de Veciños e Veciñas e A Armenteira, que baixo o asesoramento da empresa Horta Agrelo, de Bueu, comezou cun programa de charlas o pasado 7 de outubro de 2017, anunciou o inminente comezo das actividades, aínda que agarda que aumente o número de participantes, para chegar ao cupo previsto. A data de inicio estaría fixada para o sábado 14 de xullo de 9:30 a 13:00 horas, a partires da cal se se desenvolverá un obradoiro de forma intensiva durante as semanas seguintes. O luns 16 de xullo continuaría a prantación dos cultivos, o luns 23 abordaríase o tema das enfermidades, o mércores 25 os tratamentos, tratando de rematar co proxecto o mércores 25, sempre que se teñan cumprido todos os obxectivos. Trataríase dun programa completo, no que aparte da prantación e do cultivo dos produtos de forma totalmente ecolóxica, se traballaría con métodos para elaborar receitas para esterco, preparados para enfermidades ou respecto da influencia da Lúa sobre o crecemento e desenvolvemento deste cultivos. Segundo sinalan dende a asociación existe a posibilidade de prantar todo tivo de produtos, a eleccion dos participantes, agás tomates, pementos e berenxenas. A leira elixida está situada no lugar de Vilar e conta cunhas condicións moi favorables para a realización das tarefas previstas, entre as que destacan o amplo espazo para as distintas parcelas, os excelentes accesos, a dispoñibilidade de auga e a dotación de sistemas de rega. Lembran que o prazo de inscrición segue aberto e que as persoas interesadas poden anotarse a través dos números de teléfono 636396652 ou 666757949.

Unha asemblea para pechar, marcar e abrir camiño

A Asemblea Xeral Ordinaria que o Armenteira C.F. celebrará este venres 6 de xullo a partires das 20:30 horas será unha asemblea decisiva, que servirá para marcar o rumbo dunha entidade que cumpre xa vintetrés anos de historia. Podería decirse que será unha asemblea a medio camiño, non só polo lugar elixido para o desenvolvemento do acto, a Casa de Cultura da parroquia, un edificio que na súa parte baixa conta cun albergue para os peregrinos que percorren a denominada Variante Espiritual do Camiño Portugués a Santiago de Compostela, senón porque, fundamentalmente, servirá para facer balance da temporada que vén de rematar, a 2017/2018, e para presentar e informar respecto do proxecto para a temporada 2018/2019. É, polo tanto, un momento clave para a entidade de O Leixo, que na última campaña experimentou un notable crecemento tanto en canto a número de licenzas como de equipos, converténdose na primeira entidade a nivel futbolístico a nivel do concello de Meis. Con todo, segundo sinalan dende indican dende a Xunta Directiva, seguen acusando unha evidente falta de apoios e investimentos por parte das institucións públicas e dispoñen dunhas instalacións que non se corresponden coas que debe contar un clube do nivel que acadou o Armenteira C.F. Con case cen licenzas federativas, con cinco equipos federados, ademais do que aporta e significa o Armenteira Veteranos, as instalacións do campo do O Leixo móstranse cada vez máis insuficientes para o grao de uso que soporta durante os adestramentos e os partidos que acolle semana tras semana. Esta é unha das principais demandas que os representantes da entidade verdinegra veñen facendo durante os últimos anos, pero non a única. A entregada labor que realiza o amplo número de persoas que compoñen o clube, con iniciativas de diverso tipo, que destacan pola súa orixinalidade, como son a participación e organización de eventos, tales como a II COPA ARMENTEIRA, que tivo lugar o pasado 10 de xuño, son unha clara mostra da aposta polo fútbol dun clube que este venres volverá a trazar as liñas de futuro de cara a unha nova temporada. No acto aproveitarase tamén a ocasión para recoller a equipación que xogadores e xogadoras usaron ao longo do ano, ademais de dar cabida á correspondente quenda de rogos e preguntas. Será de novo nunha Casa de Cultura que non volverá ter a disposición dos usuarios conexión á rede wifi, unha reivindicación que os distintos colectivos veciñais que utilizan o edificio veñen facendo dende fai tempo, pero que parece non ser atendida dende o Concello de Meis. Curiosamente, no albergue de peregrinos si contan con este servizo, feito que é considerado como unha discriminación e un desagravio para as asociacións que existen na parroquia, e que precisan da conexión a internet para as reunións, xuntanzas, cursos e demais eventos e actividades que se organizan no local.

O clube "low cost"

Se un termo se puxo de moda nos últimos anos ese é o de "low cost". Poderiamos atopar sinónimos no noso idioma como rebaixas, liquidación ou ganga, pero ningún deles chega a definir na súa totalidade este concepto. "Low cost" é un modelo de negocio, unha empresa ou un produto que se basea principalmente na redución de custos, e, como consecuencia tamén dos prezos ou das cotas a pagar. Pero iso non significa que baixe a calidade e o nivel de prestación do servizo, ao contrario, o modelo "low cost" ofrece un produto básico, funcional, sen extras, equivalente e que nada ten que envexar aos considerados tradicionais, polos que normalmente se soen abonar prezos máis elevados. Para levar a cabo unha iniciativas deste tipo é preciso deseñar unha proposta diferente, orixinal, cunha estratexia auténtica e alonxada dos modelos máis clásicos e cun plantexamento que resulte atractivo de cara ao público. Este tipo de modelos son comúns estanse impoñendo no mundo da empresa e do negocio, aínda que pouco a pouco se extán extendendo a outros ámbitos. Nas actividades sen ánimo de lucro, destinadas a unha labor social, cultural, recreativa ou deportiva, nos que a obtención de beneficios económicos non constitúe o fin principal o modelo "low cost" está tendo tamén cada vez máis presenza. Con todo, hai casos nos que este caso non é tan recente, senón que se remonta a varias décadas atrás, cando estas modernas estratexias comerciais e de negocio apenas eran coñecidas. Un caso singular, quizais único, é o do Armenteira C.F., un clube que dende os seus inicios, aló por setembro de 1995, decidiu non cobrar ningún tipo de cota aos xogadores e xogadoras por pertencer aos seus equipos. Pasaron dúas décadas, varias Xuntas Directivas, corpos técnicos e xeracións de futbolistas e o modesto clube do concello de Meis mantivo intacta a súa filosofía. Contrariamente ao que se podería pensar este empeño en manterse fiel a uns principios non mermou o potencial da entidade, ao contrario, fortaleceuno e contribuiu a que temporada a temporada a súa progresión fose en aumento. De feito, foi na campaña que vén de rematar, a 2017/2018 cando o modesto clube de O Leixo acadou o seu cumio, con equipos en cinco categorías, catro delas de fútbol base, benxamín, alevín, infantil e xuvenil, e unha sénior feminina. Rozando as cen licenzas federativas, a entidade que preside Martín Casais é quen de resistir nun mundo como é do fútbol, no que xa non prima unicamente a formación, a educación íntegra dos futbolistas e o espírito de equipo. A implantación na contorna de modernas escolas de fútbol, de fama sobradamente coñecida, que apostan decididamente polo carácter competitivo, polo márketing e por modos abertamente censurables na captación de xogadores e xogadoras, unida aos caprichos e os vicios imitados do multimillonario fútbol profesional, supuxeron un perigo para a supervivencia dos clubes menos dotados en canto a recursos, entre os cales o Armenteira C.F. representa quizais o mellor exemplo. Fronte a esta ameaza, cunhas instalacións impropias dos tempos que corren, pero con moito traballo, moita ilusión e unha implicación enorme de todos e cada un dos compoñentes dun clube que dende o seu nacemento sempre se quixo denominar como unha gran familiia, a entidade verdinegra non só conseguiu resistir, senón que foi sumando éxitos, aumentando o palmarés e consolidándose como a primeira institución futbolística a nivel municipal. Non cabe máis ca mencionar os subcampionatos que esta temporada acadaron nas categorías xuvenil e alevín, na modalidade de fútbol-8, que, sumados aos logrados noutras categorías, completan o que se podería calificar como unha gran miragre, nunca mellor dito cando nos referimos a unha terra como A Armenteira. No aspecto económico e no deportivo o valor é enorme. Afrontar os gastos que supoñen as licenzas, as arbitraxes ou as sancións, dotar de equipacións deportivas aos xogadores e xogadoras a un custo moi inferior aos doutros clubes e dispoñer do material preciso para a práctica deste deporte cuns medios tan escasos e nestas condicións é, sen lugar a dúbidas, unha virtude que demostra a valía dun clube e dunha xente que despois de vintetrés anos loitando contra todas estas adversidades, o próximo mes de agosto botará a andar coas mesmas gañas e a mesma ilusión ca o primeiro día, pero iso si, mantendo intacto o espírito e o modelo "low cost".