A parroquia de A Armenteira volve vestirse de festa. Será
este mércores 17 e o xoves 18 de xaneiro co motivo da celebración dunha das
súas festas máis tradicionais e singulares, o San Antonio Abad. A
capela situado ao pé da estrada que conduce ao famoso mosteiro cisterciense
abrirá as súas portas, os dous únicos días que o fai ao ano, para recibir aos
veciños e veciñas e aos devotos en xeral que ano tras ano non fallan á súa
cita cun festexo de tanta raigame nun pobo que se resiste a perder as súas
esencias rurais e que se aferra a unhas costumes que veñen practicando dende séculos. Conta a
historia, en parte tinguida de lenda, que este santo, que viviu aló polas
terras de Exipto aló polos séculos III e IV despois de Cristo, abandonou os
seus bens para retirarse a unha ermida. Alí continuou a súa vida monacal
recibindo a comunidades de monxes, que acudían na procura de consello e exemplo
de piedade cristiá, chegando a vivir ata os 105 anos de idade. Xeralmente represéntase
acompañado dun porquiño, do que se lle atribúe a súa curación. Dende a antigüidade os campesiños encomendábanse a San Antonio Abal, ao
que popularmente tamén se denomina como San Antón, para que
protexese aos seus animais fronte aos ataques dos depredadores e das
enfermidades. Moito mudou a situación en A Armenteira e en xeral na contorna
nas últimas décadas, e a economía de base agraria característica daqueles tempos deu
paso a outra na que o campo e as actividades agrícolas e gandeiras teñen un
papel minoritario. As vacas, elemento básico do sustento familiar no pasado,
desapareceron da paisaxe da parroquia e na actualidade a súa presenza é case
anecdótica, existindo algún exemplar nalgún domicilio que se rebela contra as imposicións do progreso ou ben aparecen formando parte da iniciativa emprendora dalgún gandeiro novo que trata
de buscar novas posibilidades de explotación dos recursos rurais. Maior
resistencia a estes cambios ofrecen cabalos, cabuxas, ovellas, porcos, galos ou
galiñas, que por motivos de ocio ou porque o seu coidado se adapta
mellor ao modo de vida das xentes dos tempos actuais, seguen mantendo un censo
notable entre o gando parroquiano. Xunto a eles animais de compañía, as
comunmente coñecidas como mascotas, como os cans, os gatos, diversas especies
de animais exóticos compoñen unha poboación deste mundo animal que non nada que envexar en canto a
número á que existía no pasado. Por este motivo, e empeñadas en conservar a tradición, as
xentes da parroquia e dos arredores acudirán sobre o mediodía deste mércores e deste xoves á
capela de San Antonio Abad para participar nos oficios relixiosos, na procesión
e nas poxas dos produtos que as xentes entregan como ofrenda ao santo, e que
soen consistir en animais vivos ou distintos produtos do campo. Con particular fervor se vive este festexo no pequeno lugar de San Amedio, ao que os
modernos métodos de control administrativo borraron da sinalización para
agregalo ao veciño lugar de Vilar, un fervor e unha devoción que non é moito menor en
Castiñeira, Couso, Cabeza de Boi, As Pereiras ou Gondes, todos eles situados ao
norte da capela, nos que tradicionalmente se celebraba o San Antonio,
fronte aos outros lugares da parroquia, nos que nos fogares este festexo non se realizaba, pero si se facía o luns de Pascua, o día grande da Romaría das Cabezas. Como tamén
marca a tradición o primeiro día, o 17 de xaneiro, era o que se denominaba como
o "día do cocido", mentres que o día seguinte era o "día
dos callos", por ser estes os manxares típicos que reunían en torno a
unha mesa a familiares e invitados en cada unha desas datas. Con todo, e a pesares
de todas esas transformacións nos modos de vida e nas costumes da xente,
o San Antonio Abad non perde o seu aroma e un ano máis volverá
a congregar a fieis, devotos, veciños e veciñas e festeiros en xeral na que
será a primeira cita no panorama festivo de A Armenteira en 2018.
Ningún comentario:
Publicar un comentario